Poznajmy Panią Monikę Vasquez.
Zapraszamy do odczytania rozmowy z jednym z naszych wychowawców.
1. Jesteś wychowawca i psychologiem. Czy prowadzisz tez jakieś zajęcia dla swoich uczniów?
Tak jestem psychologiem, ale też pedagogiem i terapeutą. Rzeczywiście czasami prowadzę dodatkowe zajęcia indywidualne z uczniami z orzeczeniem lub w sytuacji kiedy potrzeba indywidualnej pracy tj, rewalidacja, trening umiejętności społecznych czy wsparcie psychologiczne w sytuacji trudnej. Jednak staram się być dla moich uczniów głównie wychowawcą, a swoje doświadczenie i wykształcenie z zakresu psychologii wykorzystuję w codziennej pracy i do prowadzenia zajęć wychowawczych.
2. Jakie formy wsparcia w zakresie pomocy psychologicznej oferuje wychowawca?
Przede wszystkim wsparcie emocjonalne, dobre słowo i obecność. Bardzo lubię rozmowy indywidualne z uczniami. Młodzież także chętnie zgłasza się na takie spotkania. Wiek od 4 do 8 klasy owocuje w wiele trudnych tematów, które czasem dobrze “przegadać” z kimś zaufanym i mniej związanym emocjonalnie niż rodzice.
3. Kiedy zrodził się u Ciebie pomysł zostania wychowawca w szkole?
Kiedy…hmm..chyba w momencie kiedy pracowałam jako pedagog i psycholog szkolny i brakowało mi codziennej pracy z klasą. Miałam mnóstwo pomysłów i planów na pracę z uczniami, a nie było na to przestrzeni i czasu. Trzeba mieć świadomość, że bardzo rzadko jest szansa aby wychowawcą został pedagog lub psycholog. Ze względu na to że za mało czasu spędza z klasą, gdyż nie prowadzi lekcji. System na Dziatwy okazał się rozwiązaniem i gdy dowiedziałam się o takiej możliwości od razu złożyłam CV.
4. Czy wydajesz opinie dla rodziców?
Jeśli już muszę 😉
Generalnie nie wydajemy w szkole opinii, od tego mamy Poradnię. Jednak w sytuacji, kiedy dzieciaki mają diagnozę w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej to wspieramy rodziców poprzez wydanie informacji o funkcjonowaniu ucznia w szkole przygotowywaną przez wychowawcę i nauczycieli.
5. Jakie trudności obserwujesz u swoich wychowanków?
U moich wychowanków? Moje dzieciaki są idealne 😉
Jednak jeśli pojawi się jakiś temat do pracy, to ze wsparciem rodziców i nauczycieli dajemy sobie radę.
6. Jakie trudności obserwujesz u rodziców w zaakceptowaniu informacji ze jego dziecko potrzebuje wsparcia?
W tym momencie nie przypominam sobie takiej sytuacji… Może wynikać to z tego, że ja mam uczniów po 3,4 latach edukacji w naszej szkole, na tym etapie większość uczniów z potrzebą wsparcia indywidualnego już je otrzymuje.
Moim zdaniem kluczowym momentem jest przekazanie informacji o trudności. Rodzice zazwyczaj sami już wcześniej wyczuwają, że ich dziecko może potrzebować dodatkowego wsparcia. Poza tym jest to pozytywna informacja, że dziecko może otrzymać wsparcie. Prawie każde dziecko na pewnym etapie dorastania ma potrzebę wsparcia, np. w wyborze szkoły średniej.
10. Czy zauważasz zmiany w swoich wychowankach na przestrzeni lat?
O tak!! Bardzo wyrośli:)
Czasami jak porównuję zdjęcia z klasy 4 i 8 to trudno mi uwierzyć jak to się stało, że dostałam dzieciaczki a oddaję mądrych, rozsądnych i odpowiedzialnych młodych ludzi. I powiem szczerze, że nie jest mi łatwo się z nimi rozstać.
Jest to niesamowite, kiedy w początkach 4 klasy odpowiadasz na tysiące prostych pytań, a kilka lat później uczniowie tłumaczą Ci jak działa program C++ i dyskutują na temat problemów współczesnego świata.
Zmienia się nasza relacja, z bardzo wspierającej na samym początku w bardziej partnerską na końcu edukacji.
Czy zauważam zmiany w wychowankach na przestrzeni lat?…. Zauważam, każdy się zmienił, o każdym mogłabym opowiadać. Niesamowite jest też to, że i ja się zmieniłam pod ich wpływem.
