Społeczne Towarzystwo Oświatowe

500 897 679

szkola@sto2.pl

ul. Dziatwy 6

03-109 Warszawa

7:45-15:45

Pon - pt

Społeczna Szkoła Podstawowa nr 2 im. Polskich Matematyków Zwycięzców Enigmy STO

500 897 679

szkola@sto2.pl

ul. Dziatwy 6

03-109 Warszawa

7:45-15:45

Pon - pt

Olga Nowakowska na III miejscu Warszawskiego Konkursu Poetyckiego!

Jak wiadomo – poezja jest dobra na wszystko. Z radością więc informujemy, że uczennica klasy 8b Olga Nowakowska zajęła III miejsce w XI edycji Warszawskiego Konkursu Poetyckiego “Złota Biedronka” organizowanego przez Szkołę Podstawową nr 306 im. ks. Jana Twardowskiego w Warszawie. Konkurs został objęty Patronatem Honorowym Mazowieckiego Kuratora Oświaty oraz został wpisany do wykazu zawodów wiedzy, artystycznych i sportowych Mazowieckiego Kuratorium Oświaty.

Gratulujemy serdecznie i życzymy kolejnych sukcesów literackich

Zespół humanistyczny

Zapraszamy do lektury pięknego wiersza Olgi:

Drewniany Książę  

Pewnej środy siedziałam na ławce, wpatrując się w stare drzewo. 

Lecz w czwartek już go nie było. Tak pusto na prawo i lewo. 

 

Nie chciałam, żeby zniknęło. Nie zdążyłam się nawet pożegnać. 

I przez następne dni, tych tęsknych myśli nie mogłam z głowy przegnać. 

 

Może czasami zmiany są dobre i dają nam dużo szczęścia, 

Lecz w moim sercu ta zmiana zostawiła po sobie tylko puste miejsca. 

 

Kochałam to drzewo tak, jak koty kochają kocimiętkę. 

Tak jak rybak, gdy złapie rybę na wędkę, 

Cieszy się niezmiernie, nawet gdy ma zaraz ją wypuścić. 

 

Kochałam je, jak pies kocha swojego pana, 

Chroni go oraz wie, że miłość z niego wylana 

Nie marnuje się i jest doceniana. 

 

To drzewo było czymś więcej niż tylko zwykłym drzewem. 

Było głosem spokoju, który słyszałam gdzieś, lecz gdzie, nie wiem. 

 

Było domem dla dwóch pięknych gołębi, 

Które w swojego gniazda głębi, 

Chowały małe jajeczka, 

A każde z tych jajek wyglądało jak mała, biała kuleczka. 

 

To drzewo było ochroną dla ludzi siedzących na ławce, 

Przed słońcem, deszczem i wiatrem, który porywa dzieciom latawce. 

 

I choć inni widzą w tym drzewie tylko drzewo, 

To ja widzę w nim ucieczkę od problemu 

Trzymającego w swej garści moją duszę malutką. 

 

Wybaczam ludziom, którzy mi to drzewo zabrali, 

Ale kochać je będę i pomimo smutku fali, 

Jaka nawiedziła mnie po jego zniknięciu, 

W sercu zostanie szum liści i pamięć o Drewnianym Księciu. 

 

W życiu każdego człowieka następują zmiany. 

Niektóre są dobre i leczą dawne rany. 

 

Lecz są też takie złośliwe, które wchodzą do naszego życia bez pukania, 

Choć może one nie mają złych intencji i są od umacniania? 

 

Dzięki nim jesteśmy przygotowani na kolejne zmiany, 

Ale one już nas nie zaskoczą, 

Więc do zobaczenia w innym świecie, mój Książę Drewniany.