Dobiegła końca VII. edycja warsztatów Tygodnia Postaw Prospołecznych, które co roku odbywają się w naszej szkole. W tym roku kierowaliśmy się hasłem „Rozpoznawanie i praktykowanie postawy życzliwości wzajemnej, w pandemii”.
Przebieg warsztatów
Warsztaty prowadził (zdalnie!) psycholog szkolny wraz z wychowawcą klasy w małych grupach w ramach klas. Bazą do komunikacji w grupie był znany większości starszych roczników Język Żyrafy. W naszej szkole był on wcześniej poznawany głównie od strony przekazywania komunikatów trudnych. Język Żyrafy w tej formie stosuje się też na zajęciach Treningu Zastępowania Agresji. Zamiast uderzyć, wyszydzić, zaatakować lub „ulegle przełknąć” czyjeś urażające nas zachowanie, KOMUNIKUJEMY tę sprawę nieagresywnie. Główna zasadą tego sposobu komunikowania, opracowanego przez Marshalla B. Rosenberga, jest obiektywny opis zachowania, wyrażenie negatywnego własnego uczucia i znowu DOKŁADNE OPISANIE WŁASNEJ STRATY . „Złości mnie kiedy bierzesz moje rzeczy bez pytania, bo ich nie mam jak potrzebuję i nie wiem gdzie są”. Takie opisy, powiedziane stanowczo i bezpośrednio mogą być znacznie bardziej skuteczne niż agresja słowna.
Komunikaty pozytywne
Tym razem w ramach Tygodnia Postaw Prospołecznych praktykowaliśmy w grupach klasowych tylko KOMUNIKATY POZYTYWNE. Dlaczego? Znajdujemy się od roku w szczególnej, trudnej sytuacji i możemy po prostu zrobić dla siebie nawzajem coś miłego. Opowiedzieć w małej grupce o jakimś konkretnym zachowaniu drugiej osoby, które poprawiło nam humor, sprawiło przyjemność, ucieszyło, które nam zaimponowało, które podziwiamy lub jest dla nas wartościowe. Tylko tyle i aż tyle!!! Czasami uczniowie nazywali takie komunikaty komplementami, ale to nie są komplementy. Komplement opisuje najczęściej ogólnie zachowanie drugiej osoby (‘jesteś miła”, „pożyczasz jak czegoś nie mam”) a w tym wypadku opisujemy zachowanie konkretne, i mówimy konkretnie o swoim własnym ZYSKU, co zyskaliśmy gdy tak się ktoś zachował np. „Miło się z tobą rozmawiało, bo poczułem się wysłuchany”. Ale …., jak powiedział jeden z uczniów z 8 klasy: „my tak do siebie na co dzień nie mówimy. Może szkoda…”
Myślę, że choć zajęcia odbywały się w formie zdalnej miały też walor integracyjny, bo można było usłyszeć wiele miłych informacji o sobie od wszystkich kolegów lub koleżanek.
Anna Grzegorczyk,
Psycholog szkolny
